رواية امتلاك كاملة
سارة بدموع: يعنى ايه اتجوز يا ماما طب وأنا فريده: ممكن متعطيش ما انا قولتلك سبب جوزاه سارة : ما هو ممكن يحبها فريده: انتى عارفه ان فهد محبش ولا هيحب غيرك فاطمنى كلها سنة وهيطلقوا وهيبقى معاكى انتى سارة : هنشوف عند قمر وفهد عاصم خبط على الباب وفهد صحى وبص على قمر ولاقها لسه نايمة فهد قام لبس قميصه وفتح الباب عاصم : الفطور يا ولدى فهد : تعبت نفسك ليه طيب عاصم : انتوا لسه عرسان جداد وبعدين مفيش تعب ولا حاجه هى قمر لسه نايمة فهد : ااه عاصم : هى قمر كدا نومها تقيل يلا انا هروح افطر انا بقى فهد ببأتسامة: شكرا جدا ليك قمر لما تصحى هنفطر وحضرتك جهز نفسك عشان هنسافر عاصم : تمام يا والدى فهد حط صنية الاكل على التربيزة فهد وهو بيبصلها: عاملة زى الملايكة وانتى نايمة بس اما بتصحى لسانك بيبقى اطول منك فهد : قمر يا قمر قمرررررررررر فهد بضيق: هو فيه نوم كدا بجد جاب كوبايه الميه ورشها عليها قمر : ايه دا انا بغرق ولا ايه فهد ببأتسامة على شكلها: قومى يلا هنفطر ونمشى قمر : هو فيه حد يصحى حد كدا يعم انت فهد :ما هو الزوق مش بيصحكى يلا عشان منتأخرش قدمنا يوم طويل قمر وقتها اتوترت فهد بخبث : مش اللى فى دماغك هنروح عند المحامى عشان نوريه اننا اتجوزنا قمر : تمام فى القاهرة وتحديدا فى قصر كامل الناصروى قمر دخلت القصر هى وجدها وحست انها دخلت القصر دا قبل كدا وانها عارفه قمر فى نفسها : ليه حاسة انى جيت هنا قبل كدا انتى هبلة يا قمر انتى ايه اللى هيجيبك مكان زى دا اكيد شوفته فى الحلم فهد وقمر وعاصم دخلوا البيت فرح جريت على فهد وحضنته: انت جيت يا ابيه عمتو قالت انك روحت سوهاج فهد ببأتسامة: ااه يحبيبتى وجيت اهو فرح : مين دى يا ابيه فهد : قمر مراتى ودى فرح اختى فرح: بجد مراته يعنى انتى هتعيشى معانا هنا قمر : ااه اكيد .
